Îro bê Amerika tiştek naçe ser

Batman - Kurdistan: Nivîskarê Kurd Celal Temel, bi nivîseke kûr û bi hestyarî, di salvegera 17emîn a wefata bavê xwe Ebdulmenaf de nivîsî û bîranînek bi xwendevanên xwe re parve kir. Temel, ku ev cara yekem e di salvegera bavê xwe de tiştekî dinivîse, çîroka bavê xwe yê olperwer û welatparêz, û bandora wî ya mezin li ser jiyana xwe vedibêje.

Ebdulmenaf Temel, ku di 18ê Îlona 2008an de di 89 saliya xwe de çû ber dilovaniya Xwedê, ji aliyê Celal Temel ve wekî "Olperwer û Kurdekî baş" tê binavkirin. Temel diyar dike ku bavê wî, kurê Mela bûye û li medresê xwendiye. Her wiha di dema leşkeriya xwe ya sê salan a di Şerê Cîhanê yê Duyemîn de, Tirkî jî hîn bûye û xwe gihandiye asta ku pirtûkên dîrokî bixwîne. Bi sê zimanan (Kurdî, Erebî û Tirkî) û bi du alfabeyan xwendiye. Celal Temel, bi spasdariyê ve anî ziman ku bi saya bavê xwe ew xwendiye û keda wî ya li ser wî pir mezin e.

Di nivîsa xwe de, Temel bîranîneke xwe ya sala 1978an, li gundê wan Tilmercê (niha taxeke Batmanê) bi Mahsum Korkmaz (Yek Ji Pêşengên PKK li Batmanê) re parve dike. Dibêje: Mahsum Korkmaz, ku paşê li Batmanê bû yek ji pêşengên girîng ên tevgera PKKê û bi navê “Egîd” hat naskirin, çend hevalên wî yên din jî hebûn. Mahsum, nû lîseyê qedandibû, di bîst saliya xwe de, jêhatî û çalak bû. Me sohbet kir. Bêguman mijara me "Pirsgirêka Kurd" bû. Ez bêtir ji aliyê netewperestiyê ve nêzî mijarê dibûm, Mahsum jî ji aliyê çepîtiyê ve li mijarê dinêrî; mijar ji aliyê emperyalîzmê, bi taybetî emperyalîzma Amerîkayê pêkdihat. Bi Tirkî-Kurdî tevlihev diaxivî û me mijarê bi aramî nîqaş dikir. Her wiha Nivîskar dide zanîn, dema ku ew û Mahsum li ser emperyalîzmê û mijara Kurd nîqaş dikin, bavê wî Ebdulmenaf bi gotina "Mahsum, kûrê min, neyartiya Amerika nekin. Îro bê Amerika tiştek naçe ser," balê dikişîne ser helwesteke cûda. Ev gotin, ku 47 sal berê hatiye gotin, ji aliyê Temel ve wekî nêrînek pêşbînîker tê pênasekirin, nemaze dema ku îro Kurd, li Başurê Kurdistanê û li Rojavayê Kurdistanê jî bi Amerîkayê re di nava hevpeymanî û tifaqekê de ne.

Celal Temel, di dawiya nivîsa xwe de, bi xemgînî dibêje ku Kurdan çiqas dem winda kirine. Ew bavê xwe bi minet û hesret bi bîr tîne û hêviya xwe tîne ziman ku ew pir bawer dike ku ew di bihiştê de ye. "Ez te bi rehmet bi bîr tînim, li ber bîranîna te bi hurmet serî ditewînim. Bavê min ez pir bêriya te dikim… (Bavo, ez zanim ku ciyê te bihûşte.)" bi van gotinan, Temel qala hestên xwe yên kûr ên li hemberî bavê xwe tîne ziman.

Ev nivîs, ne tenê bîranîneke kesane ye, lê di heman demê de ronahiyê dide ser dîroka nêzîk a Kurdan, nîqaşên siyasî yên wê demê û rola kesayetiyên wekî Ebdulmenaf Temel di civaka Kurd de. Nivîs, bi dilpakî û kûrahiya xwe, xwendevanan dixe nav hestên nivîskar û wan li ser pirsgirêkên neteweyî û guherînên demê dide fikirandin.