Çîroka Rêwîtiyeke Dîrokî ya Kurdên Anatoliya Navîn
KONYA – Çîroka Rêwîtiyeke Dîrokî ya Kurdên Anatoliya Navîn: Ji Dolmişên Kurdan Heta Bajarê Bûye War

Konya – Kolanên Konyayê, yên ku şahidiya bi hezaran çîrokên rêwîtiyê ya Kurdên Anatoliya Navîn kirine, niha jî di nav xwe de bîranînên gelê Kurd diparêzin. Nivîskar Uskê Cîmîk bi gotinên xwe yên kûr, serhatiya Kurdên Anatoliya Navîn yên li Cihanbeylî û Kulu Yeniceobayê yên ku her sibe ber bi Konyayê ve diherikîn, anî ziman. Rêwîtiyek ku ne tenê ji bo kar û barên rojane bûye, lê di heman demê de ji bo jiyan, xwendin, nexweşî û bicîhbûneke nû bûye.
Nivîskar Uskê Cîmîk di nivîseke xwe de wiha aniye ziman; Bi gotina "Em herin bajêr", ciwanên Kurd berê xwe didan Konyayê, ku ji bo wan wateya nexweşxane, bazar û dibistanê bû. Uskê Cîmîk bal kişand ser Hotela Apo, otela navdar a ku xwediyê wê Kurd bûye û li ser rêya koçberiyê bûye şahidê bêdengiyê ya bi hezaran çîrokan. Ev otele, deriyên xwe li rêwiyan vedikir û di bîra gel de cîhek taybet girtibû.
Bi derbasbûna demê re, guherînek mezin li Konyayê çêbû. Taxên bajêr, wekî Sedîrler, Aslanlı Kışla û Aydınlık Evler, bi Kurdan tije bûn û îro wekî navendên jiyana Kurdan têne zanîn. Ev yek nîşaneya entegrasyona gelê Kurd di nav civaka Konyayê de ye.
Lê belê, wekî Cîmîk destnîşan kir, bîra Konyayê tenê bi mizgeftan sînordar nîne. Dêrên kevnar û bêxwedî, yên ku carekê perestgehên Rum û Ermenan bûn û lê zengil lêdidan û duayên wan di bilindahiyê de diyar dibûn, niha bêdeng in û vala hiştî û terkkirî ne. Ev rewş, dîroka pirçandî ya bajêr û guherînên demê nîşan dide.
Uskê Cîmîk, bi kevnarî û nostaljiyê behsa bîranînên zarokatiya xwe dike ku lez û bezên dolmişan, dûmana komirê ya zivistanê û rêyên tozî yên havînê di bîra wî de mane. Lê dîsa jî, avahiyên kevirîn ên Konyayê, bazara wê ya qerebalix û minareyên wê yên ku ber bi Mevlana ve dirêj dibin, hîn jî şahidiya van rêwîtiyên dîrokî dikin.
Di encamê de, Uskê Cîmîk diyar dike ku Kurdên ku carekê wekî rêwî hatibûn Konyayê, niha bûne xwedîmalên bajêr. Bajar jî bi wan re mezintir bûye, guheriye û veguheriye. "Werin em herin bajêr…" ev banga dîrokî, niha di nav Kurdan de bi wateyek nû tê jiyîn.