Evîn, Tiving, û Kurdistaneke Bê Sînor

Nivîskarê Kurd Hosheng Ossi li 23/10/2025 nivîseke bi navê Tiving a Bapîrê Min, de behsa çîrokek dîrokî ya bapîrê xwe û evîn, tiving û Kurdistaneke bê tixûb û sînor dike. Ossi dide zanîn, di dilê dîroka malbata me de, çîroka bapîrê min a bêhempa heye – serpêhatiyek ku bi evîn, xezeb, û serbilindiya Kurdî hatiye xemilandin. Bavkalê min ê birûmet, ne tenê bi du jinên spehî re zewicîbû, lê jiyana wî bi şer û aştiyê re bûbû yek.

Du Dil, Du Çarenûs:

Jina wî ya yekem, Gulistan ("Gula Baxçe"), bi çermê xwe yê esmer û rûyê xwe yê bedew, wekî "Gulê" dihat gazîkirin. Ew temsîla bedewiya xwezayî ya Kurdistanê bû. Jina wî ya duyem, Eyşan, bi çermê xwe yê spî û porê zer, bûbû nîşana çîrokên bêdeng ên dema xwe – dibe ku bi eslê xwe Ermenî be, ku malbatek Kurd ew ji zilmê parastibû. Herdu jî ji aliyê bapîrê min ve hatibûn hezkirin û, li gor kevneşopiya wê demê, bi rêya revandinê ji bo Sûriyê hatibûn anîn, di demekê de ku sînor û tixûbên di nava Kurdistanê de hîn nehatibûn kişandin.

Tivinga Bapîr: Peymanek Bêdeng a Qederê:

Lê çîroka bapîrê min ne tenê bi evînê bû, bi tivingekê jî bû. Tivinga wî ne tenê amûrek bû, lê şahidê dîroka wî ya tije bûyer bû. Dema ku wî hevalê xwe yê berê, Marûf, birîndar kir û hevalekî wî yê din Marûf kuşt, bapîrê min bûbû kesekî mîna "xwînî" û neçar ma ku gundê xwe biterikîne. Ew bi darvekirinê hatibû mehkûmkirin, lê rêya wî ya ber bi Dêrbasî ve bû destpêka jiyanek nû.

Hevalbendiya Di Nav Kobanî de:

Li Dirbêsiyê, di bin zexta rejîma Beesê de, bapîrê min qet nasnameya xwe ya Kurdî veneguhert. Li wir, wî hevaltiyek bi Heso Mişkînî re, yê ku ew jî ji ber xwînê reviyabû, ava kir. Ew di qaçaxçîtiyê de bûn hevkar, û têkiliya wan gihîşt astek xizmtiyê, ku ew bûbûn kirîvên hev. Tivinga bapîrê min, sembola vê hevalbendiyê, carekê ji aliyê Heso ve ji bo tolhildanê hat bikaranîn, lê paşê Heso hat kuştin, û bapîrê min di nav feqîriyê de ma.

Parêzvanê Kurdistanê:

Bapîrê min ne tenê ji bo malbata xwe, lê ji bo gelê xwe jî şer kir. Wî di "Tûşaya Baqaran" de, li hember êrîşên eşîra Baqara, li kêleka Kurd û Ereban cih girt, û gelek caran jiyan parast. Welatê wî – Kurdistan – di dilê wî de cîhek pîroz girtibû, heta ku navê "Welat" li kurê xwe yê dawîn kir, yê ku paşê wekî şervanek ji bo azadiya Kurdistanê şehîd bû.

Mîrateyek Bêdawî:

Di mirina xwe de, di sala 1983an de, bapîrê min dilsoziya xwe ya bi Barzanî û sirûda "Ey Reqîb" re nîşan da. Tivinga wî, şahidê vê dîroka tije, paşê ji bo doza azadiyê ya Cezayîr an Filistînê hat bexşandin.

Îro, Gulistana bedew li Dirbêsiyê di nav axê de radizê, lê gora wê bêziyaret maye. Bapîrê min û Eyşan li Şamê, di heman gorê de, aramî dîtine. Ji wî û tivinga wî, tenê ev çîrok û wêneyekî kevnar maye, lê mîrateya wî ya evîn, têkoşîn, û serbilindiya Kurdî di nava me de zindî dimîne.