Îsmaîl Beşikçî: "Pîrozê Zindî" yê Têkoşîna Rastiyê û Dengê Gelê Kurd

Hewlêr - Kurdistan: Nivîskar Muhammed Gulsarı, di nivîsek xwe ya nû de, zanyar û civaknasê navdar Îsmaîl Beşikçî wekî "wijdanekî ku li ber zeman radiweste" û "pîrozê zindî" yê erdnîgariya Kurdistanê pênase kir. Gulsarı destnîşan kir ku Beşikçî, di demeke ku rastî dihat kirîn û bêdengî dihat xelatkirin, bû dengê herî tenê û bi rûmet ê rastiyê.

Li gorî nivîsa Gulsarı, Îsmaîl Beşikçî, tevî ku bi ziman, çand an hebûna gelê Kurd re girêdanek wî ya şexsî tunebû jî, têkiliyek wî ya kûr bi "zimanê rastiyê" re hebû. Ev têkilî ewqasî xurt bû ku heta di bîra wan kesên ku ew mehkûm kirin de jî cîh girt.

Di salên ku peyva "Kurd" ji hiş û devan dihat paqijkirin û hebûna gelekî dihat înkarkirin, Beşikçî pênûsa xwe wek şûr bi kar anî û bi cesaret bû dengê gelê Kurd. Ev rêyek hêsan nebû; bi sedan dozên dadgehê, bi salan zindanîbûn, tenêtiya akademîk û lînçkirina civakî, beşek ji jiyana wî bûn. Lê belê, Beşikçî serî netewand, ji ber ku wî bawer dikir ku tewandina serî, hilweşîna karakterê mirov e.

Gulsarı di nivîsa xwe de bal kişand ser gotinên Beşikçî yên di parastina wî ya dadgehê ya salên 1970'an de: "Ez ji ber ku hebûn, nasname û çanda gelekî diparêzim, dihatim darizandin. Lê erka zanyar ew e ku rastiyê bibêje. Ne dîtina êşên vî gelî, bêdengmayîn, xiyanetek zanistî ye. Eger ev sûc be, ez ê vê sûcê bidomînim." Van gotinan ne tenê israra Beşikçî, lê belê helwesta wî ya bêpîvan li hemberî rastiyê nîşan dide.

Nivîskar, bal kişand ser ferqa di navbera wan kesên ku îro di salonên rehet de li ser navê gelê Kurd diaxifin û Beşikçî yê ku di dema herî dijwar de bi xwîn, ter û hêsiran têkoşîna xwe nivîsandiye. Di wan serdeman de, gelek kes ji axaftina Kurdî bi zarokên xwe re jî ditirsiyan.

Çîroka Îsmaîl Beşikçî, çîroka mirovekî ye ku ji bo ku bibe dengê gelekî, ji rehetiya xwe, azadiya xwe û pêşeroja xwe ya akademîk berdaye. Gulsarı di dawiya nivîsa xwe de ragihand ku Îsmaîl Beşikçî, bi rûyê xwe yê dilovan û helwesta xwe ya bi biryar, ne tenê rewşenbîrek, lê belê "wijdanê serdemekê" ye.

Nivîs bi vê bangê diqede: "Îro her kesê ku li ser navê rastiyê diaxive, deynê silavekê li ser vî mirovî û gotinên wî yên di bêdengiyê de deng didin, heye. Çimkî hin jiyan, ne tenê tên jiyîn; ew tên mînak girtin, şopandin û zêdekirin."